Project ideeën van Marry Linke (vrijdag 29 juni 2007)

Het duurde een flinke poos, maar dan heb je ook wat. :-)

Ik zal bij deze duidelijk proberen uit te leggen wat ik sowieso van plan ben, en wat ik misschien van plan ben te gaan doen en maken voor dit project (ik zeg misschien, waarschijnlijk uit tijdgebrek, niet omdat ik het allemaal niet wil). Hoewel ik nog steeds slechts de contouren aan kan geven, hoop ik dat dit wordt gelezen met interesse. En als iemand nog suggesties heeft om het evt. eindresultaat te kunnen verbeteren, zijn ze zeker welkom.

1) Een ander perspectief
Voor dit project, hetgeen wat het meest met mijn gedachten bleef spelen, is de mogelijkheid van meer of andersoortige dimensies dat de vier dimensies (ruimte -3D- en tijd) waar wij als mensen bewust van zijn. Wanneer je een bepaalde visie hebt op de wereld (letterlijk), is het vrij lastig om iets in een ander perspectief, in een ander licht te bekijken. En juist dat lijkt mij de geweldige uitdaging aan dit idee.
* 2D-wereld: (pen- en/of computer)tekeningen van de wereld om ons heen. In mijn computertekeningen wil ik proberen om een 2Dimensionale (vrij abstracte en mathematische) wereld te creëren, waarin de normale diepte die wij zien is geëlimineerd.
* MultiD-wereld: foto(collage)’s, film en/of tekeningen van mijn fantasiewerelden in meer dimensies, of op zijn minst weer in een ander perspectief.

2) Referentiekader
De weergave van de werkelijke werkelijkheid, mijn eigen werkelijkheid, wordt beïnvloed door de natuurlijke wetten en beperkingen, zoals bepaalde chemische processen in de hersenen of lichamelijke zintuigen. Dit alles vormt mijn referentiekader op de werkelijkheid, met andere woorden hoe ik tegen de werkelijkheid (wereld en werking) aankijk. Het wordt bepaald door een manier van denken op een gegeven moment en vormt tegelijkertijd mijn ‘volgende’ manier van denken (dit gaat gepaard met de sterk wisselende beperkingen en vooroordelen die horen bij een kader). Dit referentiekader en mijn bijbehorende denkwijze en leefwereld, is en bepaald wie, wat en waarom ik ben. Ook is het een gegeven wat continu in ontwikkeling is, in beweging is, weinig stilstaat op 1 plek en bijna een stroming is, wat het in feite onmogelijk maakt om te bepalen wie, wat en waarom ik eigenlijk ben.
Ik wil proberen om mijn referentiekader weer te geven, op een manier die gekoppeld is aan hoe hersenprocessen werken, bijv. hoe er bij een bepaalde geur of een stuk muziek in je hoofd een soort ‘laatje open gaat’. Op het moment denk ik vooral aan een soort kast, met items die aan elkaar verbonden zijn (ik denk virtueel, omdat het technisch moeilijk haalbaar zal zijn om echt zo’n kast te maken). Tevens wil ik op de 1 of andere manier een soort zoeklicht symbool laten staan voor het ‘bewuste bewustzijn’, zeg maar gedachten, etc.

Ook lijkt het me te gek om dit als ‘open opdracht’ aan andere mensen mee te geven:
wat is jouw referentiekader op de werkelijke werkelijkheid?

3) Multiversum
“ I've developed a way of looking at this through the implicate order that’s based really on quantum theory. The way it works is to consider that there’s a wave. You may think of this wave of coming outside of the universe, which converges to a point and then diverges again. Now, that links everything, that means everything is internally related to everything.
One of the images I gave of it was of a piece of paper which you fold up to a very small bit and then you make cuts in it. When you unfold it you find a pattern. Proposing that basic laws of quantum mechanics can be understood in that way that we can think of some sort of unfoldment into a wave and then re-unfoldment into something more like a particle. So each particle then enfolds all the other particles and in principle every part unfolds the whole.
It will matter, of course, which view we hold. If we have a view of wholeness this will enable us to work differently from when we have a view in which everything is broken up. Now, a mechanistic view leads to, or at least tends to give support to fragmentation, that is we know that our whole life is now fragmented. We can see nations strike wind with each other, and all sorts of professional groups and ambitions. We hardly need to get an insight of each person, or in many fragments different objects and different purposes are fighting each other. If we take the view of mechanism we may regard all these fragments as essentially real and independent. And then we can not deal with it.
What we have to see is that these fragments are actually the result of our wrong way of looking at the whole. That we are looking at the whole as if it were made of fragments and our very action and response to this helps to break things up some more apparently. For example if we say that the world is broken up into nations, we see each nation a independent. And it’s going on now that it’s obviously they are highly mutually dependent, organically related or even more fundamental. The attempt of each nation to behave independently creates a response which strengthens the apparent fragmentation. ”
(David Bohm; source: YouTube)

Om dit beeldende verhaal te illustreren, wil ik proberen om heel veel mensen hun eigen patroon in een stuk papier te laten knippen. Deze stukken papier zouden de verschillende fragmenten, personen en referentiekaders symboliseren. Door de beperkingen van ons persoonlijk referentiekader zullen we nooit in staat zijn om de ‘werkelijke werkelijkheid’ waar te nemen. En stiekem zitten we allemaal zo verschrikkelijk vast in bepaalde patronen, dat we waarnemen en weten in onze eigen realiteit en waarheid. Bovendien, wij kunnen als mens eigenlijk nooit alles weten, en is dit dan niet hetzelfde als helemaal niets weten?
Deze stukken zouden parallel aan elkaar verbonden moeten worden en in een cirkelvorm moeten lopen, als symbool van de verschillende fragmenten, mensen en kaders in 1 geheel, in 1 universum, allemaal verbonden, entangled in een ‘multiversum’.

4) Perceptie
David Bohm heeft ook een interessante metafoor in verband met perceptie en kennis (in de wetenschap). Hij vergelijkt het met het zien van een ellips, die in werkelijkheid, in essentie een cirkel is. Omdat wij door onze beperkingen niet de essentie van de ellips kunnen bekijken, zullen we altijd vanuit de verkeerde vooronderstellingen, het verkeerde beeld van de werkelijkheid te werk gaan, en nooit de essentie zullen zien.
Ik wil proberen om een (kleine) installatie te maken die gebruik maakt van spiegels waarin een ellips te zien is die in werkelijkheid een cirkel is. (ik weet nog niet precies hoe ik het uit wil werken, want ik wil niet dat de cirkel te zien is, en ik wil dus dat een cirkel gereflecteerd wordt als ellips, waarbij ik waarschijnlijk flink zal moeten puzzelen)

5) De onbewogen beweger
Interessant lijkt het mij om een foto-film te maken, van een installatie. Hierbij wil ik op de voorgrond iets met een stroom water, als symbool voor het bewustzijn. Als achtergrond hoop ik een kamer te kunnen vinden, welke kaal begint, en dan langzaam aan op- en ingebouwd wordt. Het idee is om daarmee iemand zijn/haar levensloop weer te geven, dus beginnend met babykamer, groeiend naar een tienerkamer, etc.

6) Cartoon
Deeltjesmechanica: twee (witte) bussen botsen met volle snelheid tegen elkaar aan, wat wonderbaarlijk genoeg (rode) auto’s, (blauwe) motoren en (groene) fietsen produceert/creëert.
NB: Wie wil mij helpen met het maken van deze cartoon? Het idee is er, maar de uitwerking lukt mij (nog) niet.

Okay, ik denk dat dit wel weer genoeg is voor nu. Natuurlijk broeien er nog veel meer ideeën, maar deze zijn nog niet duidelijk of goed genoeg om gedeeld te worden. Ik hoop op veel reacties van jullie, alsook wat geweldige ideeën en resultaten van jouw kant.

Tot snel.
Gr., Marry